Andras is 24, maar lijkt al een heel leven achter de rug te hebben. In zijn zoektocht naar houvast is hij vaak de weg kwijtgeraakt. Begrijpelijk, want hoe kun je je grenzen bewaken als je niet aanvoelt wanneer je eroverheen gaat? Hij probeerde zijn frustraties in te perken, ging steeds meer jointjes draaien, raakte verslaafd aan cocaïne en verstrikt in vechtpartijen. Zijn huidige situatie klinkt als een ware plottwist. Toch ontbreekt er een essentieel stukje in zijn verhaal om zijn frustraties en de worsteling met FAS definitief een plek te kunnen geven: het verhaal van zijn biologische moeder.