Geplaatst op

Jeffrey & Rick

Kennismakingsfoto Jeffrey en Rick voor het project Waanzinnige Verhalen

Jeffrey & Rick

Jeffrey Muntenaar is een intelligente, lieve jongen. Hij is goed gezelschap en heeft een sterk karakter.

Rick Berends is filosoof en houdt ervan dat te bevragen wat vaak als vanzelfsprekend wordt gezien. “Dat is waar voor mij de Waanzinnige Verhalen over gaan.”

Hoewel hun levensverhalen niet méér van elkaar kunnen verschillen, vinden Jeffrey en Rick elkaar in hun manier van kijken naar de wereld (én in lekker eten). Deze kijk is mooi verwoord in het verhaal dat ze samen hebben gemaakt.

FAS, SO WHAT?

Blauw golfje onder logo FAS-project

“Ik houd niet van rommel.” Jeffrey stapt zijn kamer binnen en ik volg. Het is geen grote kamer, maar hij is functioneel ingericht. Ik zie een keurig opgemaakt bed, een kastje met een grote tv erop en bij het raam een opgeruimd bureau. Pennen in het pennenbakje, papieren, shag en sigarettenschuif in de la daaronder. Het raam kijkt uit op de bakstenen achtertuin van de overburen. Almere Buiten op een vrijdagmiddag in december. Buiten is het grauw, zoals je verwacht bij Almere. Jeffrey en ik zien elkaar voor het eerst sinds de kennismaking in Amsterdam een maand eerder.

“Hoe is het?” vraag ik.
“Ja, wel oké.”
“Ik heb roombroodjes meegebracht.”
“Ah, lekker!”

Jeffrey pakt twee schoteltjes uit zijn kast. Ik eet een roombroodje, Jeffrey drie. Zijn laptop staat opengeklapt op zijn bureau. Op het scherm een Word-document met daarin geen tekst, maar een piramidediagram met woorden erin en pijlen ernaast. ‘Intelligentie’, ‘Emotioneel’, ‘Spiritueel’, lees ik. En ‘Creativiteit’, ‘Reactiviteit’.
Jeffrey ziet me kijken.

Lees verder in het boek Waanzinnige Verhalen

Blauw golfje onder logo FAS-project
Geplaatst op

Sander & Elton

Kennismakingsfoto Elton en Sander voor het project Waanzinnige Verhalen

Sander & Elton

Elton Silva wist ondanks zijn FAS de regie over zijn leven te nemen, met als resultaat een eigen woning, een baan en fijne vrienden.

Sander Koenen is journalist en fotograaf, maar vooral ‘beroepsnieuwsgierigaard’: hij is altijd op zoek naar inspirerende verhalen – en zo nu en dan een boek.

Sander dook met Elton in zijn verleden en samen onderzochten ze het heden, voor een verhaal dat eigenlijk iedereen zou moeten lezen.

OP ZOEK NAAR ORDE

Blauw golfje onder logo FAS-project

In mijn hoofd gaat alles net iets langzamer dan bij andere mensen. Het is alsof mijn hersenen nog op Windows XP draaien, terwijl de rest van de wereld al werkt met Windows 10. Als ik veel informatie tegelijk moet verwerken, gaat het mis: overload. Ik kan bijvoorbeeld niet naar De Wereld Draait Door kijken. Dat ratelt zo snel dat mijn hoofd vastloopt. Dan zit er maar één ding op: resetten. Weglopen, rust zoeken, opnieuw beginnen. Ik ben iemand die niet graag fouten maakt. Dat mag wel, zeggen mensen tegen me, maar ik wil het niet. Dat is altijd zo geweest. Daarom bouw ik heel veel structuur in mijn leven, ik doe alles op routine. In de winkel zoek ik naar een zakje Conimex-saus door gewoon het hele schap af te gaan, van links naar rechts, van boven naar beneden. Zo breng ik op mijn eigen manier orde in de chaos.

Wereld van lego
Stel dat de hele wereld van lego is. Dan zie ik niet meteen het hele bouwwerk zoals andere mensen, maar alleen de losse blokjes. Ik moet die blokjes sorteren, maat bij maat, kleur bij kleur. Het is net als bij puzzelen, daarbij zoek je ook eerst de hoekjes en randen. Pas als ik overzicht heb over alle onderdelen, kan ik gaan bouwen. Dan klopt mijn wereld weer. Op die manier heb ik mezelf ook leren gitaarspelen. U2 is mijn favoriete band en de 360-gradentour vind ik het mooiste concert. Het nummer With Or Without You heb ik zeker meer dan honderd keer geluisterd. Dat ging dan zo: dvd-speler aan, luisteren, dvd op pauze zetten en dan naspelen op de gitaar. Elke keer zoeken naar de juiste snaar, de juiste toon. Als ik die te pakken had, kon de dvd weer op play. Zo ging ik door, net zolang tot ik het hele nummer kon spelen. Het is voor mij gewoon makkelijker met routines. Mijn dag begint altijd om kwart voor zes met douchen, koffiezetten, brood smeren en even op de bank zitten wakker worden. Om twintig over zeven ben ik op mijn werk, zodat ik rustig kan omkleden voordat ik om kwart voor acht begin. Ik werk vier dagen in de week bij de Yoghurt Barn in Utrecht. Meestal gaat dat heel goed, maar als klanten van alles tegelijk aan me vragen, kunnen de stoppen doorslaan. Ik heb een keer heel hard tegen een klant geroepen: ‘Ja, wat is er nou?’ Dat kan natuurlijk niet. Maar ik weet steeds beter waar mijn grenzen liggen. Ik probeer het vóór te zijn. Eerder rust te pakken, zodat het niet zover komt.

Merry Berry
Ook op mijn werk zie ik alles in onderdelen, in volgordes. We hebben zestien soorten, bijvoorbeeld Brownie Bango, Energy Explosion, Crazy Cookie, Chia Champion en Merry Berry. Merry Berry is aardbeienjam, dan een van de zes smaken yoghurt, frambozensaus, blauwe bessen, frambozen. Als ik dat aan het maken ben, moet je niet ondertussen koffie of thee bestellen. Dat werkt gewoon niet bij mij. Tegenwoordig zeg ik dat gewoon, dan kunnen mensen daar rekening mee houden.
Iedereen kan aan mij zien dat er iets is, maar bijna niemand weet wat FAS is. Ik moet het vaak uitleggen: mijn moeder heeft alcohol gedronken toen ze zwanger was. Daardoor is het misgegaan in de baarmoeder. Als een moeder drinkt, groeit het kindje niet goed. Bij mij zie je dat aan mijn ogen, die staan niet goed. Vroeger op school werd ik daar veel mee gepest. Ik heb ook een afwijking aan mijn linkerarm. Die kan ik niet goed draaien. Maar het ergste zit vanbinnen in mijn hersenen en dat zien de mensen niet. Vroeger wist ik niet wat er met me aan de hand was. Ik heb altijd in gastgezinnen en instellingen gewoond met veel andere kinderen om me heen. Soms ging dat goed, soms ook niet. Eén huis was echt niet goed voor me. Het was er veel te druk, de situatie was onoverzichtelijk. Ik werd boos en ging schreeuwen. Een keer heb ik een stofzuiger van de trap gegooid, zo kwaad was ik. Dan moeten ze je fixeren. Ze zorgen ervoor dat je jezelf en andere mensen geen pijn kunt doen. Ik wilde alleen maar een veilige plek opzoeken, maar zij werkten me tegen de grond. Dat zijn geen leuke dagen.

Juf Evelien
Toen ik elf was, had ik op school een juf: juf Evelien. Zij ontdekte dat ik in de instelling soms hele dagen alleen op mijn kamer zat met de deur op slot. Ze overlegde met haar man Gerrit en vroeg aan hem: ‘Wat vind je ervan om eens kennis te maken met Elton en hem een dagje hierheen te halen?’ Het begon met dagjes, later bleef ik ook logeren. Vanaf dat moment is Evelien zich met mijn leven gaan bemoeien. Ze leerde me omgaan met geld. Ze hielp me mijn grenzen te leren kennen. Door Gerrit en Evelien is er in mijn leven heel veel veranderd. In die tijd had ik elke zes weken een gesprek met een orthopedagoog. Eerst was dat iemand die ik echt niet mocht. In plaats van me te helpen werd ze heel boos. Dat heeft me bang gemaakt voor orthopedagogen. Later kreeg ik een andere. Ik moest vertellen over dingen waar ik het juist liever niet over had. Dat ik niet lekker in mijn vel zat, dat ik slecht sliep en dat ik heel weinig kon hebben. En als je dan continu twaalf anderen om je heen hebt…
Ik was vijftien toen mijn orthopedagoog vertelde: je hebt FAS. Eerst had ik geen idee wat het was. Hij legde het uit en ik schrok heel erg. Ik wilde het niet geloven. Eerst wenste ik dat het de schuld van mijn vader was, want die zag ik toch nooit en mijn moeder wel. Ik wist dat mijn vader alcoholist was, maar dat mijn moeder ook dronk toen ze zwanger was, dat wist ik niet. Maar op een gegeven moment werd ik volwassen. Ik moest accepteren dat het mijn moeder was waardoor ik deze aandoening heb.

Open wond
Met mijn moeder heb ik het nooit over mijn FAS gehad. Voor haar is het onbespreekbaar, het zou haar te veel pijn doen. Ik kan natuurlijk niet in haar hoofd kijken, maar ze voelt zich vast heel schuldig omdat het niet gegaan is zoals het hoort. Inmiddels kan ik accepteren dat ze heeft gedronken. Het is niet meer terug te draaien en daar leg ik me bij neer. Er zal altijd een wond zijn. Maar die wond is nu mooi dicht en ik wil hem niet opnieuw openmaken, want we hebben nu een goede band. With or without you. Ik heb het gevoel dat Bono het zingt voor mijn moeder. And you give yourself away. Ik weet niet waarom ze het deed. I can’t live with or without you. Ik kon vroeger niet bij haar wonen. Nu kan ik soms bij haar zijn, maar vaak ook niet. She’s got me with nothing to win and nothing to lose. Precies zo voel ik me nu. Niets te winnen, niets te verliezen. Zoals het nu gaat, gaat het goed.

Heel lang heb ik gedacht dat mijn toekomst somber zou zijn. Dat ik nooit alleen zou kunnen wonen. Maar sinds kort woon ik op mezelf met vier keer in de week twee uur begeleiding. De rottijd heb ik achter me gelaten. Dat boek sla ik dicht, ik begraaf het in het zand en kijk er niet meer naar om. Als ik het simpel houd in mijn hoofd, kan ik genieten van het leven. Net als iedereen.

Blauw golfje onder logo FAS-project
Geplaatst op

Cynthia & Shantie

Kennismakingsfoto Cynthia en Shantie voor het project Waanzinnige Verhalen

Cynthia & Shantie

Cynthia Lopes is een stralende jongedame die met haar levenslust en energie de dagen altijd weet op te fleuren. Zelfs als het even moeilijk is, slaat ze zich er op een bewonderenswaardige manier doorheen.

Shantie Singh is een schrijfnomade. In de stad struint ze altijd naar dat ene niet-ontdekte verhaal dat meer aandacht verdient.

Samen zijn ze twee verhalenvertellers uit Rotterdam en gefascineerd door de liefde. Iets wat Cynthia maar al te graag wil ontdekken.

VERLIEFD OP DE LIEFDE

Blauw golfje onder logo FAS-project

Ik loop door de Koopgoot in Rotterdam. Winkels glijden voorbij. Kleuren, woorden, borden proberen mijn aandacht te trekken. Maar ik ben niet af te leiden. Dit keer niet. Om me heen bewegen wandelaars zich rustig voort. Mijn tempo ligt hoger. Links en rechts haal ik ze in. Mijn missie is te belangrijk. Ik weet wat ik wil en kan niet wachten om het aan te schaffen. Een witte mok met rode hartjes om mijn ochtenden mee te beginnen. Niet omdat ik verslaafd ben aan thee of koffie. Wel omdat ik verliefd ben op de liefde. En dat terwijl ik niet weet wat liefde is.

Ik minder vaart als ik de zaak met posters, kaarten en gave prulletjes nader. Ik sta stil om de etalage te bekijken. Maar in plaats van posters en voorwerpen zie ik iets anders wat mijn aandacht trekt. In de weerspiegeling van het glas zie ik voorbijgangers lopen. Oude mannen, jonge vrouwen, kindertjes rennend bij de bewegende fonteinstralen. Maar dat is niet wat mijn hart sneller doet kloppen.

Lees verder in het boek Waanzinnige Verhalen

Blauw golfje onder logo FAS-project
Geplaatst op

Jeroen & Andras

Kennismakingsfoto Jeroen en Anders voor het project Waanzinnige Verhalen

Jeroen & Andras

Andras Wimmer houdt van hiphop en maakt graag beats. Hij wil de wereld kennis laten maken met de onbegrepen werkelijkheid. Andras heeft ook al een artiestennaam: Black Rood.

Jeroen Gaarthuis (aka Moos) is rapper, treedt regelmatig op en vertelt met zijn muziek verhalen die iedereen verbindt.

Moos nam Andras mee naar zijn studio. Met een prachtig resultaat dat je hier beneden kunt horen.

ORANJE MUUR – BLACK-ROOD (MET MOOS

Blauw golfje onder logo FAS-project

Couplet 1 Andras
De dagen lijken langer te zijn.
Vaak voel ik een dieper verlangen in mij.
Een constante strijd met mijn gedachten.
Vlucht ik weg van hier of blijf ik wachten?

Op de vragen die jij stelt waar ik geen antwoord op kan geven,
want het antwoord dat ik geef, wordt meestal niet begrepen.
En bovendien geeft dat geen hoop of iets.

Dus als je aan mij vraagt.. .. wat mij bevredigd.
Kan ik jou daar geen eens antwoord op geven.
Dan keer ik m’n rug naar het heden toe.
Laat het verleden toe, maar met wat ik doe heb ik vrede.

Tekenend voor de houding die ik toon, van hoe ik mezelf verdedig.
Positieve strijd als ik weet waar ik voor kan leven
tot dat de bom barst en ik FAStloop.
Vast ook door het fenomeen ..Ja Fast! Ja Fuck! Ja.

2x Refrein
De regen daalt neer op mij.
De lucht boven mij is grauw.
Ik wijk af van de rest of de rest ontwijkt mij, maar
ik blijf mezelf trouw.

Couplet 2
Ik wacht tot de mist is verdwenen.
Tot de lucht boven mij blauw is.
Tot mijn ogen weer ver willen reiken.
& ik kan zien wat ik altijd heb gemist.

Want liefde doet kwaad. Liefde doet goed.
Liefde geeft haat. Liefde geeft moed.
Liefde laat je voor lief of voorgoed.
Liefde verlaat je wanneer het niet moet.

2x Refrein
De regen daalt neer op mij.
De lucht boven mij is grauw.
Ik wijk af van de rest of de rest ontwijkt mij, maar
ik blijf mezelf trouw.

Couplet 3 Andras
Ik zit voor het raam en ik kijk in de verte.
Maar stil blijven zitten, dat helpt mij niet verder.
Bij de oranje muur die ik zie.
Telkens als ik wakker wordt. Om het uur in verdriet.

Het is een tweestrijd tussen m’n hoofd en geest.
Wat als ik die keuze had gemaakt, dat ik er niet meer was geweest.
Dat waren de gedachten van toen, maar dat is geweest.
Het is een race tegen de klok die volgt.

Ik ben boos op mijn biologische moeder.
Dat is mijn gevoel omdat zij mij niet voor drank kon behoeden.
Ze was bang toen ze mij kreeg is mijn vermoeden.
Mijn moeder!

Ik wil haar niet neer zetten als een kwaad persoon.
Maar door haar werd ik een kwaad persoon.
Ik ben boos op haar maar dat betekent niet dat ik niet van haar hou.
De allerlaatste vraag die ik stel is… lijk ik op jou!?

4x Refrein
De regen daalt neer op mij.
De lucht boven mij is grauw.
Ik wijk af van de rest of de rest ontwijkt mij, maar
ik blijf mezelf trouw.

Blauw golfje onder logo FAS-project