Menu
Ronald Jansen Schipper wil laten zien dat je met FAS heus wel een normaal zelfstandig leven kunt leiden. Hij wil weg van het gezeur en gezever.
Ralf Groothuizen is journalist en schrijver. Samen met Ronald is hij op zoek gegaan naar de juiste woorden om de boodschap van Ronald te verwoorden. Ralf en Ronald zijn twee sportieve kerels die een hoop ouwehoeren en allebei van lekker eten houden. Een wel zo gezonde combinatie. Ze hebben het goed samen. En er is veel wederzijds vertrouwen en het afgelopen jaar is er zelfs een echte vriendschap ontstaan.
“Kon je ’t aan hem zien dat hij FAS had?” vroeg mijn vriendin me na mijn eerste kennismaking met Ronald. Iemand die nog nooit bewust met iemand met FAS te maken heeft gehad, gaat allereerst op zoek naar uiterlijke kenmerken.
“Ja hoor, heel goed, hij had z’n oren duidelijk heel laag zitten”, antwoordde ik.
De eerstvolgende ontmoeting liet Ronald een foto van zijn opa zien: een Indonesische man in legerkledij. Ook die man had z’n oren laag zitten, sterker nog: het leken precies de oren van Ronald. Thuis vertelde ik dat ik niet meer zeker wist hoe ik aan Ronald kon zien dat hij FAS had. “Maar wat is het dan?” vroeg ze. “Geen idee”, antwoordde ik. En nu, tijdens het schrijven van dit stuk, heb ik nog steeds geen vastomlijnd idee van wat FAS is. Ik heb wel een idee van hoe een eerdere diagnose ellende had kunnen voorkomen. Hieronder volgt een versnipperde weergave – laten we wat warrig blijven, dat past goed bij FASSERS en bij mijzelf – van een bijzonder contact.
Lees verder in het boek Waanzinnige Verhalen