In het holst van de nacht komt hij aangefietst. Voorzichtig nu. Voor de oprit naar het huis afstappen. Lopend verder. Op de tenen langs het huis naar achteren, zo stil mogelijk. Zachtjes opent hij de achterdeur. De keuken door en dan de trap naar boven. Hij weet precies welke krakende treden hij over moet slaan. Maar een foutje is snel gemaakt met een paar flessen pils achter de kiezen. Hij maakt geen foutje. Tegen vijf uur ’s nachts laat Richard Derksen zich op zijn bed vallen.
Een paar uur eerder heeft hij dezelfde route in omgekeerde richting afgelegd. Het is haast routine. Twee, drie keer per week sluipt hij na middernacht het huis uit. Pakt zijn fiets en trapt over de pikdonkere polderweg richting Emmeloord. Naar die oudere vent. Die altijd bier in huis heeft. En Tiroler porno. ‘Mag ik met mijn waldhoorn tussen jouw Alpen?’ Dat soort werk.
Een jaar of 13 is hij dan. Nu, een kleine 35 jaar later, kijkt hij erop terug. Wat heeft hem bezield?
Lees verder in het boek Waanzinnige Verhalen