In het Atrium van woon en werkgemeenschap Urtica De Vijfsprong in Vorden, vond een goed bezochte bijeenkomst plaats over het FAS-Project.
Patrick en zijn maatje, schrijfster Josha Zwaan, vertelden over hun ontmoetingen. En over het verhaal dat ze samen schreven over het leven van Patrick voor het boek Waanzinnige Verhalen. Na het vertonen van de film over kinderen met FAS was iedereen geraakt en stil. “Ik wist dit helemaal niet”, klonk het uit meerdere monden. Patrick begon met het voorlezen van zijn levensverhaal, maar was te nerveus om goed uit zijn woorden te komen. “Zal ik verder lezen?”, Josha ging verder waar Patrick stokte. “Maar het gedicht wil ik zelf voorlezen,” zei Patrick beslist. Halverwege het verhaal over zijn leven is een gedichtje opgenomen dat zijn pleegmoeder speciaal voor hem schreef. Patrick las het op heldere toon voor, met tranen in zijn ogen. De medewerkers en bewoners van Urtica luisterden ontroerd.
Er werd ook veel gelachen om de anekdotes over de roerige jeugd van Patrick. Daarna brandde iedereen los met vragen. Patrick gaf open en eerlijke antwoorden, bijvoorbeeld op de vraag waarom hij altijd zo boos was: “Natuurlijk ben ik boos op mijn moeder omdat ik door haar alcoholgebruik geen gewoon leven kan leiden, maar vroeger was ik ook boos op de hele wereld. Nu niet meer, nu probeer ik door een middag als deze, anderen te laten zien hoe erg het is als je drinkt als je zwanger bent.”
Door: Josha Zwaan (maatje van Patrick)