Kirsten, Robin, Fien en Sam zijn aan het schilderen. ‘Ik kan dit niet’, verzucht Sam. Ze gaat stug door, maar als het lukt niet zoals zij het wil barst ze in woede uit. Met haar handen grijpt ze naar het canvas en maakt het kapot. “Zo! Nu is het een lelijk schilderij. Dat was toch ook de bedoeling?”, zegt Kirsten. Sam twijfelt even. Schilderen hoort toch mooi te zijn? Maar dan lacht ze en gaat helemaal op in het nieuwe spelletje. Samen maken ze de mooiste lelijke schilderijen.
Vreemde verhouding
“Sam zit heel erg vast in een hele sterke, normatieve wereld. Als we een nieuwe activiteit willen doen, is het altijd aftasten of ze hier goed op reageert.” Samen met haar tweelingzusje Fien woont Sam bij hun pleegouders. De twee meisjes voelen zich onveilig als ze niet samen zijn, maar Fiens gedrag kan Sam ook onzeker maken. “Een vreemde verhouding. Ze moeten wel in dezelfde kamer zijn. Anders zijn ze bang dat de ander iets overkomt.”
”Ik vind het belangrijk dat ze niet alleen negatieve associaties en ervaringen hebben met FAS. Daarom wil ik ze positieve aandacht geven.”
Op één lijn
Robin en Kirsten zijn samen maatjes van de tweeling Fien en Sam. “Eerst waren we allebei een maatje van één van de meiden”, vertelt Kirsten, “maar ze werden hier heel onzeker van. Sam was bang dat we Fien leuker vonden dan haar.” Nu kijken Kirsten en Robin op de dag zelf naar wie de meiden toe trekken. “De ene dag voelt Fien zich veiliger bij Robin en de volgende keer weer bij mij. Dat wisselt af en daar gaan wij dan in mee.” Zowel Kirsten als Robin vinden het heel fijn om het samen te doen. “We zitten bijna altijd op één lijn. En als een van ons grenzen moet aangeven, dan steunen we elkaar daarin.”
Geen grenzen
Zodra Robin en Kirsten aankomen bij de tweelingzusjes, worden ze heel druk. “Twee lieve, vrolijke stuiterballen”, lacht Robin. Ze moeten dan ook duidelijke grenzen stellen. “De meiden zijn heel onzeker, en kunnen ook fel zijn tegen elkaar en anderen. Ze springen met volle kracht bovenop je. Sam zei laatst nog over een pestkop uit haar klas: ‘De volgende keer sla ik hem gewoon neer!’. Nu zijn ze nog maar acht, maar wat als ze ouder worden?’’
Net als Epke
De wens van de tweelingzusjes is in vervulling gegaan: turnen en freerunnen net zoals Epke Zonderland. “Sam heeft een angststoornis. Ze vond het bijvoorbeeld heel eng om een salto tegen de muur te maken. We hebben een zo veilig mogelijke omgeving gecreëerd voor haar en uiteindelijk heeft ze zich toch over haar angst heen gezet,” vertellen Robin en Kirsten trots. “Het was een hele bijzondere dag, voor ons allemaal!”
‘’Als ik mensen over het project vertel, hebben ze al snel een mening over de moeder die alcohol gedronken heeft, terwijl ze het verhaal niet kennen. Ik zou dat taboe willen doorbreken.”
Taboe doorbreken
Als studenten Social Work zien Kirsten en Robin het maatjesproject als een mooie ervaring. “Het taboe en vooroordelen over alcohol en zwangerschap vallen me steeds meer op’’, vertelt Robin. ‘’Als ik mensen over het project vertel, hebben ze al snel een mening over de moeder die alcohol gedronken heeft, terwijl ze het verhaal niet kennen. Ik zou dat taboe willen doorbreken.” Kirstens broertje heeft FAS; één van de redenen waarom ze maatje is. “Het leven is voor veel kinderen met FAS moeilijk. FAS heeft veel invloed op alles. Ook voor Fien en Sam. Zoals problemen met hun gezondheid, behandelingen voor hun slikproblemen en onzekerheden. In feite staan ze met één punt achter. Ik vind het belangrijk dat ze niet alleen negatieve associaties en ervaringen hebben met FAS. Daarom wil ik ze positieve aandacht geven.’’
Door: Aranka van Lindert
De namen van Fien en Sam zijn gefingeerd.
In het voorjaar 2018 gaat er een nieuw maatjesproject van start met het thema ‘Familie’. Wil je je kind aanmelden of zelf maatje worden? Mail dan naar info@fasproject.nl!
Het maatjesproject FAS2025III wordt mede mogelijk gemaakt door het Oranje fonds, Kansfonds, NSGK, HandicapNL en Stichting Boschhuysen.