Een gezin runnen met twee FAS-kinderen is niet makkelijk. Veel gebroken nachten, en overdag twee stuiterballen die constant om aandacht vragen én een heldere structuur nodig hebben. Toch geniet ze er elke dag van. Wat haar heeft geholpen? De diagnose. Want dat geeft duidelijkheid. Esther, pleegmoeder van de FAS-kinderen Jasmijn en Damian, vertelt haar verhaal bij pleegzorgorganisatie De Bascule.
Het project ‘FAS en pleegzorg’ bracht ons dit keer bij De Bascule. Er was veel belangstelling, want er waren drie keer zoveel mensen dan verwacht. De kennisbijeenkomst begon uiteraard met een fotopresentatie en de film van Jasmijn.
De vraag die bij de medewerkers van De Bascule leefde was: waarom is het nodig om een diagnose te stellen? Levert dit niet alleen maar spanningen op bij de biologische ouders? Misschien is het wel veel beter om het niet weten.
‘‘Het is de kunst om van bepaalde situaties de humor in te zien”
Pleegmoeder Esther is daar heel erg duidelijk in: “Het is heel belangrijk om de juiste diagnose te stellen om ook de juiste behandeling te kunnen geven. De puzzelstukjes vielen op zijn plek toen bij Jasmijn FAS werd vastgesteld, ook al riep dit veel nieuwe vragen op’’, vertelt ze. Allard de Witte vult haar aan: “Als de diagnose is gesteld weten pleegouders vaak veel beter waar ze moeten zoeken voor de juiste informatie. Bij volwassen met FAS zien we vaak dat het voor hen heel belangrijk is om een diagnose te krijgen omdat ze dan pas echt gaan begrijpen wat ze hebben en het anders zijn beter een plek kunnen geven.”
Esther is trots op haar stuiterballetje, dat het liefst de hele dag door de kamer vliegt. Het is voor haar een opluchting om te weten over de handicap van haar kinderen. Hoe Esther en haar gezin omgaan met FAS? ‘’Met FAS moet je ertussendoor deinen’’, zegt Esther. “We leven bij de dag en het is de kunst om van bepaalde situaties de humor in te zien.”
Bekijk hier de films over Jasmijn en andere kinderen met FAS