Een dag uit het leven van de vierjarige Rens
Het is half zes ’s ochtends. Papa gaat uit bed. Gelukkig is mama is er nog. Ze legt me op mijn zij. Ik kruip tegen haar aan en val weer in slaap. Dan hoor ik een vrachtauto, ‘brrm,’ zeg ik. Ik krab even in mama’s gezicht. Dan weet ze dat ze dicht bij mij moet blijven.
Heen en weer
7.00 uur: Iedereen zit beneden aan tafel. Eten en drinken lukt me niet. Als ik een hapje in mijn mond gestopt krijg, ga ik kokhalzen. Ik vergeet te kauwen en te slikken. Als ik heen en weer loop, kan ik juist wel eten. Als ik niet doorheb dat ik eet, kan ik eten.
8.00 uur: Even later zitten we in de auto. Als de radio aanstaat of iemand begint een liedje te zingen, bonk ik met mijn hoofd van links naar rechts in het stoeltje. Het doet mij toch geen zeer. Ik huil niet als ik pijn heb.
10.00 uur: We gaan even naar buiten. Alles wat beweegt, moet ik voelen. Zoals blaadjes op de grond. Ik adem in en vergeet uit te ademen. Mama moet mij vasthouden, omdat ik anders niet door adem.
11.00 uur: In het dorp zit ik in de bolderkar en op weg naar de supermarkt. Ik kan eigenlijk alleen naar de Aldi. In alle andere winkels is de verlichting zo fel, dat ik spastisch word en mijzelf overstrek. Het lijkt dan alsof het licht helemaal in mijn hoofd komt, en het er niet meer uit gaat.
Voelen met mijn wang
15.00 uur: Vandaag mag ik kleien. Ik voel elk stukje klei met mijn wang en stop pas als ik alle stukjes eruit heb gehaald en met alle vormpjes heb gespeeld. Als mama ineens iets anders wil doen, bijt ik haar. Of mezelf.
16.00 uur: Ik sta met mijn wang tegen het raam en ik lik het raam een poosje. Slaan tegen het raam vind ik ook leuk. Ik vind het fijn om de trilling van het raam te voelen.
17.00 uur: Aan tafel neem ik een paar hapjes eten die me gevoerd worden, maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet dus ga ik gillen. Het toetje mag ik zelf proberen. Mijn hand én trui worden vies en plakkerig. Hier kan ik echt niet tegen!
Alle woorden die ik ken
18.00 uur: Ik moet in bad, maar uitkleden vind ik maar niks. Ik pluk en krab steeds op mijn rug, tot het rood wordt. In bad drink ik het water stiekem op. Dat mag niet, maar schuim smaakt eigenlijk best lekker.
19.00 uur: Ik wil niet naar bed. Papa en mama tillen me huilend naar boven. Als ik rustig genoeg ben, kruipen we samen in het grote bed. Ik zeg alle woorden die ik ken achter elkaar. Wel vijf keer het hele rijtje. Ik draai totdat ik perfect lig. Dan val ik in slaap en tillen ze me naar mijn eigen bed.
21.00 uur: Ik word voor het eerst wakker. Ik bonk met mijn hoofd tegen het bed en huil tot papa en mama er zijn. In hun adem wordt ik rustig. De rest van de nacht doe ik hazenslaapjes. Ik vind het fijn als ze een beetje over mijn hoofd aaien. Soms ben ik zo lang wakker in de nacht, dat ik zie dat papa uit bed gaat om te werken. Dan blijf ik papa roepen.
Geschreven door de pleegouders van Rens (naam gefingeerd)
Een tijdje geleden waren wij samen met Carla, de adoptiemoeder van David, te gast bij Koffietijd / 5 Uur Live. Carla vertelde wat FAS voor haar en David dagelijks betekent. Wil je hun verhalen horen? Kijk het fragment hier terug
Het project FAS2025III wordt mede mogelijk gemaakt door het Oranje fonds, Kansfonds, NSGK, HandicapNL en Stichting Boschhuysen.