Slotdag maatjesproject 2018/2019.
Rond de tafel zit een gemixte groep van een aantal pleegouders, een biologische moeder, en een jongvolwassene met FAS. Zodra het gesprek zich ontvouwt, gebeurt er wat. Het maakt niet uit wie er aan het woord is, in ieder persoonlijk verhaal herkennen de anderen wel iets van zichzelf of hun kind.
Marjan leest een brief die ze voor het project ‘Moeders van’ schreef aan haar dochter. Hierin bood ze haar excuses aan, omdat ze heeft gedronken tijdens de zwangerschap. “Hier kan ik nu niks meer aan veranderen. Het enige wat ik kan doen is ervoor zorgen dat ik je in de toekomst wel kan steunen. En proberen gewoon de lieve, gezonde mama te zijn die je altijd verdiend hebt.” Het schrijven van de brieven heeft haar en haar dochter dichter bij elkaar gebracht, vertelt ze, omdat je tijdens het schrijven wel rustig móet nadenken. De pleegouders danken haar voor haar openhartigheid en de moed om dit te vertellen. Het raakt ook Andras, die zelf FAS heeft en zijn biologische moeder niet kent.
Hij heeft haar in het verleden veel verweten, vertelt hij. “Inmiddels heb ik er vrede mee dat ik FAS heb, maar het heeft veel met me gedaan.” Andras heeft een heftige jeugd gehad. “Drugs, criminaliteit. Nu gaat alles goed, ik wou alleen dat ik eerder had geweten dat het door FAS kwam.” Een frustratie die de anderen met hem delen. Want nog steeds beschikken weinig professionals over de nodige kennis, waardoor kinderen verkeerde diagnoses krijgen en FAS vaak pas laat wordt gesignaleerd.
“Overal waar ik kom moet ik weer hetzelfde riedeltje uitleggen: wat FAS is en wat dit betekent voor mijn kind”
Vaak zijn het de ouders zelf die op een gegeven moment door onderzoek of hun omgeving kennismaken met FAS. Op zo’n moment valt er veel op z’n plek, maar dit betekent niet dat het daarmee klaar is. “Overal waar ik kom moet ik weer hetzelfde riedeltje uitleggen: wat FAS is en wat dit betekent voor mijn kind,” vertelt één van de moeders. De anderen knikken instemmend. “Ook wordt er door professionals vaak getwijfeld aan de diagnose of aan wat ik denk dat goed is voor mijn kind. Bijvoorbeeld omdat ze zich op school, uit angst, goed kan aanpassen, maar ze niet zien dat er daarna thuis een bommetje ontploft.”
“De studenten komen bij je thuis, weten wat er speelt, luisteren naar je en willen doen wat ons blij maakt”
Buiten spelen ondertussen de kinderen met hun maatjes, op ontdekkingstocht door het park. Tussen het gesprek door dringen de ouders af en toe voor het raam om te kijken hoe het er buiten aan toe gaat. Vooral het beekje is populair. Modder overal, en lekker met je hoofd onder de kraan. Terwijl de kinderen in de rondte rennen, kunnen de ouders elkaar binnen ontmoeten en ervaringen delen.
Volgens pleegmoeder Monique was dat dan ook zo fijn aan het maatjesproject: “De studenten komen bij je thuis, weten wat er speelt, luisteren naar je en willen doen wat ons blij maakt.” Maar de ouders kunnen elkaar ook steunen op dit vlak, merken ze. “Het zou zo fijn zijn om af en toe even te kunnen sparren met iemand die het gewoon begrijpt, even een frustratie te kunnen uiten, maar ook de leuke verhalen te delen,” vindt Esther (pleegmoeder van Jasmijn).
Zo ontstaan er ideeën over een groepsapp en plannen om eens in de zoveel tijd samen te komen. Dit enthousiasme groeit alleen maar wanneer blijkt dat de kinderen, net als hun ouders, ook een fijne klik hebben met elkaar. Ze zijn vandaag naar elkaar toegetrokken, hebben nieuwe vriendjes gemaakt en voelen zich duidelijk op hun gemak bij elkaar. Iedereen verbonden door FAS.
Wij vonden het een bijzondere dag en gaan met alle nieuwe ideeën aan de slag. We kijken uit naar een volgend jaar vol ontmoetingen en verhalen om samen te delen.
Geschreven door: Céline Bast, medewerker van het FAS-project
In september start het nieuwe maatjesproject voor kinderen en jongeren met FAS (6-25). Wil jij ook een maatje? Iemand die alleen voor jou komt? Waar je alles bij kwijt kan, en alleen maar léuke dingen mee doet? Lees hier meer over het project en hoe je je aan kunt melden.
FAS2025III wordt mede mogelijk gemaakt door het Oranjefonds, Kansfonds, NSGK, HandicapNL en Stichting Boschhuysen.