Brief van Marianne aan Suzanne:
Ik baalde na onze laatste afspraak. Het was niet bepaald een innig afscheid geweest. Niet dat ik dat verwacht had, maar toch had ik misschien gehoopt op een soort van mooi einde na het jaar waarin Suzanne en ik elkaar een klein beetje hadden leren kennen. Dat mooie einde was er niet. Wel was er ongemak, onverschilligheid zelfs. Ik merkte dat ik ook afhaakte en weg wilde bij het schimmige pannenkoekenrestaurant waar we zaten.
Pas toen ik bij het weglopen nog even achterom keek en ik haar zag zwaaien naar me, wist ik zeker dat er wél wat was geweest tussen ons. Misschien wisten we ons allebei wel geen houding te geven naar elkaar, hadden we last van onze eigen onzekerheden en (voor)oordelen.
Lees verder in het boek Waanzinnige Verhalen