Raar is na een tijdje ook normaal

“Mooie foto’s hoor, ook wel die zonder lach, maar die met lach zijn toch eigenlijk nog wel veel mooier. Ook de foto’s in het boek vind ik heel goed gelukt. Vooral die foto waar ik knuffel met mijn broer Jakub.

Mijn broer gaat binnenkort studeren in Maastricht en dan op kamers wonen. Ik weet niet of ik hem ga missen want hij woont nu nog thuis dus dan mis ik hem nog niet. En wat is missen? Volgens mij ken ik dat niet.

Deze zomer ben ik met mijn vader en broer naar Amerika geweest. New York vond ik wel veel te druk. Al die mensen die daar door elkaar heen lopen. Alle auto’s die de hele tijd stil staan. We gingen ook met een boot langs het vrijheidsbeeld, maar dat wiebelen op het water was niets voor mij. In de bus door de parken had ik het meer naar mijn zin.

Na de zomer ga ik weer naar school. Het is speciaal voortgezet onderwijs. Ik vind vooral het spelen het leukste. Maar we hebben ook les zoals koken, kassa bedienen of iets doen in de tuin. Straks kom ik in een nieuwe groep. Ik weet niet wat ik kan verwachten. Het is best wel raar want het is allemaal nieuw. Maar ja, na een tijdje is raar weer normaal, dat weet ik ook wel.

Vanuit school heb ik stage gelopen bij de Albert Heijn. We werken dan met vier of vijf anderen van onze school met een begeleider. Best leuk voor nu, maar later zou ik daar niet willen werken. Dan wil ik met oudere mensen werken. De hele dag een beetje babbelen en gezellig doen.

Ik ben bijna altijd blij. Mijn leven geef ik een negen. Een tien is te hoog, dat kan niet.”