Koude handen

”Mama ligt in een kist in huis. Het lijkt alsof ze slaapt. En ook een beetje alsof ze lacht. Je kan gewoon aan haar voelen hoor. Probeer maar. Koude handen heeft ze hè? Die bloemen die naast haar staan zijn van ons. Die roze, met dat lint. Kijk, daar staat mijn naam ook: Mila. Soms komt onze hond Zus even bij mama liggen. Schattig hè? De hele dag is er visite bij ons thuis. Super leuk!

Oma moet soms huilen. Papa ook. Maar hij doet het stiekem in de keuken. Dan gaat Jakub hem troosten. En dan moet hij zelf ook huilen. Ik hoef niet te huilen hoor.

Een grote auto kwam mama ophalen. Toen moest de kist dicht en kon ik niet meer aan haar handen voelen. We reden samen naar een gebouw met heel veel mensen. Daar gingen we Fristi drinken en heel veel koekjes eten. Maar eerst lieten we buiten witte ballonnen wegvliegen en mocht ik een kaars aansteken.”

Op 27 januari is Wendy Stienezen, de lieve adoptiemoeder van Mila overleden. Het ging al een tijdje minder met haar gezondheid, maar haar overlijden kwam toch heel plotseling. Wendy kenden we al heel veel jaar en ze was van het begin van Het FAS-project heel betrokken. Elk jaar zagen we elkaar meerdere keren, soms op het strand, in de dierentuin, op de camping, bij de zorgboerderij van Mila of gewoon thuis in Dinxperlo. Dan aten we nasi of stamppot met spekjes. Altijd stond ze klaar voor iedereen.

We hebben een aantal jaar terug een prachtige expositie gehad in het gemeentehuis waar de wethouder mooie woorden sprak. Samen met Mila opende hij de expositie. Het was mooi om te zien hoe Wendy genoot van de erkenning en van de aandacht voor Mila en het FAS-project.

Je kende Mila zo goed. Kende haar drukte en maniertjes. Haar plezier en fantasie. Je wist wat ze nodig had. En je was trost op haar, op wie ze is. Jouw rust en aandacht was heel goed voor Mila.

We missen je.