Muisstil

Het bos is oranjegekleurd. Bladeren, kastanjes en takken liggen op de grond. Jasmijn zit op haar hurken naast een omgevallen boom. Als haar paars-roze jas en felrode emmer niet zo zouden opvallen, zou je haar haast niet opmerken. Ze is muisstil terwijl ze de natuur om haar heen observeert. Sommige blaadjes en stukjes mos pikt Jasmijn eruit. Ze worden aandachtig bekeken. Alleen de mooiste dingen mogen in haar rode emmer en gaan mee naar huis.

“Mam! Ik vind het zo lekker rustig!” roept ze na een tijdje naar haar pleegmoeder Esther. Jasmijn komt overeind, het is tijd om de boswandeling weer voort te zetten. Damian en Mila zijn inmiddels al een stuk verder en vullen al kletsend hun eigen emmers. “Sommige kinderen vinden het fijn om samen te zijn, andere kinderen zijn soms liever alleen. Toch, mama?”

Terug in huis is heeft het rustige meisje plaatsgemaakt voor de stuiterbal. Jasmijn zit aan de eettafel. De laatste happen van haar boterham slikt ze haastig door. Ze begint steeds drukker te bewegen op haar stoel. Als het goed is ligt er bij de receptie een pakketje klaar voor Jasmijn. Het is een barbiepop, en het is er niet zomaar één. Deze barbiepop is dierenarts van beroep en komt samen met een zwangere labrador. Hij stond al heel lang op Jasmijn haar verlanglijstje. Zó spannend, ze kan niet meer wachten.

“Mag ik hem nu dan halen, mama?” Dat mag. Jasmijn springt van haar stoel. “Doe voorzichtig!” roept Esther haar nog na, maar Jasmijn is allang naar buiten gerend. Binnen twee minuten is ze terug, buiten adem. Ze scheurt de verpakking open en bewondert haar nieuwe aanwinst met stralende ogen. Jasmijn demonstreert aan iedereen hoe je de labrador kan laten bevallen. Ze duwt de rug van de hond naar beneden en de puppy’s ploppen er een voor een uit, fantastisch! Jasmijn is door de dolle heen. Ze is zó blij, even staan de tranen in haar ogen.